Przywoływanie Duchów

Urodzony w 1999 roku w Siemianowicach Śląskich, jako absolwent Politechniki Śląskiej, Wydziału Inżynierii Materiałowej i pracownik Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach pracuje w różnych mediach eksperymentalnych. Tworzy instalacje, grafiki i projekty wirtualne (Virtual Reality). U podstaw tej motywacji leży pragnienie stworzenia bezprecedensowych, unikalnych, przestrzennych doświadczeń. Od 2017 współpracuje z Galerią Eksperymentu Intermedialnego LAB303, na Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach. Prowadzi warsztaty i wykłady ze studentami w Pracowni Intermediów i Technik Cyfrowych. Od 2019 roku współpracuje z Mediations Biennale Polska i z Uniwersytetem w Ostrawie, z Wydziałem Sztuk Pięknych. Od roku 2020 współpracuje z GAD Giudecca Art District w Wenecji, a od 2021 roku z Akademią Sztuk Pięknych w Bańskiej Bystrzycy i Pawilonem 0 w Wenecji.

„Założenia każdego projektu oparte są na precyzyjnie określonych zagadnieniach, takich jak materiał, skala, dystans, struktura, forma, światło, znaczenie. Poprzez procesy empiryczne i działania eksperymentalne, zarówno w obliczeniowej geometrii opisowej, jak i systemach materiałowych, projekty rozwijają się przede wszystkim w kierunku doznań płynących z przestrzennego przeżycia.

Prezentowane na różnych wystawach wirtualne kuliste obiekty swoją genezę mają w fizycznym poznawaniu i analizowaniu różnych struktur materiałowych, szczególnie struktur metali. Na podstawie atomowej budowy krystalicznej autor w procesie myślowym konstruuje całą gamę prac począwszy od druków płaskich, przestrzennych obrazów aż po wirtualne obiekty cyfrowe. Twórczość Filipa Gajewskiego możemy odnieść do wizualnej reprezentacji, jako transkrypcji elementów obserwowalnego wszechświata. Jest jego sposobem, środkiem komunikacji, bezpośrednim, zwięzłym językiem, kodem wizualnym w jego odkrywaniu. Marshall McLuhan (1962) przyglądając się współczesnej cywilizacji zdominowanej przez ciągle rozwijający się postęp technologiczny zauważył, że wkracza ona z ery Gutenberga do tzw. ery Marconiego, w której dominują media cyfrowe. Poprzez te media możemy jeszcze lepiej rozumieć otaczający nas wszechświat. Jego strukturalność i złożoność. Krystalografia metalu, scharakteryzowana jest przez: skład chemiczny materiału, wielkość, kształt ziaren, oraz wzajemne rozmieszczenie poszczególnych faz, stopień zdefektowania sieci krystalicznych i rozmieszczenie defektów strukturalnych. Przeniesienie zagadnień naukowych do sztuki, to język wizualny którym się posługuje Filip Gajewski. Jego wizualna reprezentacja jako hybrydyczność procesu twórczego objawia się w zestawieniu tradycyjnych artefaktów – papier, metal – z wykorzystaniem nowych technologii – środowisko oprogramowania, wirtualna rzeczywistość (VR), rozszerzona rzeczywistość (AR) – jako narzędzi edycji i tworzenia.”

dr Jakub Cikała, Wszechświat jako najczystsza forma – samodzielne środowisko twórcze